Pagina 1
Helemaal niet zo lang geleden was er eens een lichtje.
Het lichtje heeft geen naam, geen ogen of oren en zelfs geen neus om te ruiken.
Het bestaat gewoon en het blinkt prachtig aan de sterrenhemel.
Het is omringd door honderden, miljoenen, zelfs triljoenen andere witte lichtjes.
Het is daar een heel gezellige boel.
Pagina 2
Weet jij trouwens dat niet alle lichtjes even groot zijn? Je hebt kleine, gemiddelde tot hele grote joekels van witte lichten. Ze zouden je verblinden wanneer je er lang naar zou staren.
Pagina 3
De kleine lichtjes, die zijn dan wel klein, maar ook heel bijzonder. Wanneer zo’n lichtje er klaar voor is, dan maakt het een mooie, magische reis. Met een duidelijk plan. Om te groeien, zó groot, om zelf een stralend groot licht te worden.
Pagina 4
Vandaag is de dag dat ons lichtje helemaal klaar is om de grote stap te wagen.
Het vertrekt naar de aarde. Oh wat is dat spannend! Nog even kijkt het boven zich. Het ziet het schitterende licht en voelt de liefde stralen. De warmte neemt het kleine witte lichtje met zich mee. 'Dit kan ik wel aan, stoere rakker dat ik ben' zegt het vol trots tegen zichzelf en weg is ‘ie.
Pagina 5
Het lichtje nestelt zich in het hart van een kindje dat nog niet geboren is. Het is een plek die lekker warm aanvoelt, veilig en geborgen. Het lichtje geniet. Al heel snel maakt het een nieuwe stap op zijn reis. Het wordt geboren.
Pagina 6
Whoops, wat is me dat even schrikken! Dit licht is niet het licht van boven, het voelt helemaal anders. Het lichtje schrikt van de harde geluiden die voor de eerste keer zijn oortjes bereiken. Ja, nu zijn er ogen om te zien, een neusje om te ruiken, handjes om te grijpen en voetjes om te stappen.
Pagina 7
Het lichtje kiest om zich te nestelen in het hart van een meisje dat van haar mama en papa de naam Fleur krijgt.
Pagina 8
Samen met Fleur, warm in haar hartje, zet het lichtje dapper zijn reis voort. Ze werken heerlijk samen.
Fleur voelt de liefde van de mensen rondom haar. Ze groeit stilaan op, leert kruipen en stappen, praten en zingen. Fleur geniet van het leven.
Pagina 9
De kleine Fleur praat vaak in gedachten met het lichtje. Hierdoor weet ze perfect waar ze vandaan komt, wie ze is en wat ze hier op deze wereld komt doen. Ze voelt zich helemaal OK.
Pagina 10
Maar Fleur wordt groter. Het wordt drukker in haar leventje en stilaan vergeet ze met haar lichtje te praten.
Pagina 11
Ze leert gevoelens als jaloezie, verdriet, boosheid en onzekerheid kennen. Ze gelooft stilaan dat geluk afhangt van hoe anderen met haar omgaan, hoe anderen tegen haar praten en of anderen haar graag zien.
Pagina 12
Haar hoofd maakt haar blaasjes wijs. Haar hoofd vertelt zoveel verhaaltjes die niet waar zijn dat ze er droevig van wordt.
Pagina 13
En dan vergeet ze. Dat ze zelf zó krachtig is. Dat ze door naar haar hart te luisteren en leuke gedachten in haar hoofd te stoppen, zo gelukkig kan zijn!
Pagina 14
Het lichtje vergeet nooit. Het probeert zo hard te stralen en op het huisje van Fleur te kloppen. “Fleur, doe je deurtje terug open…”, fluistert het, “je bent niet alleen, we zijn hier samen èn je bent helemaal perfect”. Maar Fleur hoort het niet meer.
Pagina 15
Fleur wordt nog groter. Binnenin voelt ze soms een wringend gevoel. Waar komt dat toch vandaan? Ze begint zichzelf vragen te stellen. Waar is ze nu weer goed in, waar gaat haar hart sneller van slaan?
Pagina 16
Haar hoofd tolt, ze blijft maar denken en een antwoord zoeken op al haar vragen.
In haar hoofd vindt ze het antwoord niet.
Pagina 17
“Stop” zegt ze op een dag tegen haar ratelende hoofd. “Stop, het is genoeg”.
Pagina 18
Ze stapt de deur van haar huis uit en komt aan in het bos waar ze als kind zo graag kwam. Wat is het hier stil.
Pagina 19
Ze gaat zitten en luistert naar het fluiten van de vogels. Ze ruikt het bos. Ze voelt zich helemaal goed hier. En wat is het hier stil.
Pagina 20
En plots hoort ze het weer: een heel licht gefluister. “Hoor ik dit wel goed? Wat is dat? Ben ik niet alleen?”
Pagina 21
Ze doet haar ogen dicht en maakt het nog stiller. Het gefluister wordt helderder.
Pagina 22
“Zo, eindelijk krijg je het stil zodat je me opnieuw kan horen”, zegt het lichtje met een klein lachje.
Pagina 23
Fleur hoort nu duidelijk de stem die klinkt vanuit haar hart. Ze wordt helemaal warm vanbinnen. Tranen van ontroering en geluk stromen over haar gezicht.
Pagina 24
Op dat moment, beslist Fleur om het licht in zichzelf altijd te laten branden. Haar hart wijst haar de weg en haar hoofd helpt haar hierbij. Wat een prachtige samenwerking tussen deze twee!
Pagina 25
En het lichtje? Het is zo gegroeid dat het straalt als een grote zon in het hart van Fleur. Zijn stralen reiken uit naar al de mensen over de hele wereld . Iedereen geniet mee van de vreugde, geluk, blijheid, liefde en vrede die zij samen uitstralen.
Samen maken ze de wereld zoveel mooier.