2017 is nog maar pas met knallende vuurwerk en confettibommen op gang geschoten.
Dat nieuwe overtollig kilootje, netjes bij elkaar gehamsterd door 1, 2 en meergangen menu's, plakt storend aan je lijf. Het nestelde zich net op die plaats waar je het liever niet had gehad. Dat nieuwe kussentje confronteert je pijnlijk met de laatste voornemens, zorgvuldig bij elkaar gewenst in de nieuwjaarsbrief aan jezelf.
De ogenschijnlijk realistische voornemens, in euforie en overmoed uitgesproken, wankelen en vertonen scheurtjes die vergelijkbaar zijn met die van de Brusselse tunnels.
De servetten en het hagelwitte feesttafelkleed liggen fris gewassen klaar in de wasmand om gesteven en gestreken te worden. Maar dat stel je nog even uit. Omdat de nieuwe rodewijnvlekken erop je zeker opnieuw zouden terugbrengen naar die laatste discussie.
Vol kwaad bloed zette je toen met brusk geweld je glas op tafel, rode wijn opspattend omdat die zekere slag niet moest gekocht worden omdat jou harten dame de hoogste kaart in het spel was. Op leste hand. Binnen was het warm.
Kaarsen en theelichtjes branden nog steeds nostalgisch omdat je hoopt zo dat einde-en nieuwjaarssfeertje nog even vast te kunnen houden. Je staart besluiteloos naar de kerstboom. Aftuigen? Ballen en slingers zorgvuldig opbergen in de plastieken verpakkingen en alles opnieuw naar de zolder in de grote kartonnen doos "nieuwjaar". Of nog een week laten staan?
Frieten of kroketten? Die vraag haalt me bruusk uit mijn dagdromerij en brengen me tot de orde van de dag. Want ook in 2017 moet de innerlijke mens gesterkt en moet biefstuk gebakken worden op een heet vuur in een kleefpan. Witloof. grof gesneden met een halve Granny Smith, tuifje versgehakte dragon en een klad versgedraaide mayonaise.
De kerstboom staat er nog en de servetten en het tafelkleed wachten nog op stijfsel en een heet strijkijzer. Maar dat doe ik morgen wel zodat ik dan ook nog heel even kan wegmijmeren bij de nieuwe rode wijnvlek en die harten dame die zonder enige twijfel een zekere slag was. En ik staar naar buiten. Uit de grijze wolken dwarrelen dikke witte vlokken. Ik nip van mij hete koffie. Binnen is het warm.
Ik zag dat het goed was. Ook in 2017 met of zonder afgekochte harte dame op de laatste hand.
<object id="__symantecPKIClientMessenger" style="display: none;" data-install-updates-user-configuration="true" data-supports-flavor-configuration="true" data-extension-version="0.5.0.161"></object>