Gedicht om te koesteren. Januari 2025

15 jan 2025 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

De pijn, de pijn,

Hij was zo klein.

Ik spiraal in herinneringen,

Zo zacht en fijn.

Ik lach en huil en kijk om me heen

Kan niet echt verstoppen, want ik ben alleen

Sta nu in de schaduw van het licht dat hij scheen

Maar wat ziet mijn hart

daar in de verte?

Een schitterende ster,

Schietend door de gitzwarte ruimte 

Op weg naar een nieuwe start

Een nieuwe hoop voor mijn spruit

Vanuit as komt nieuw leven uit

Een feniks

zwevend door de lucht zonder geluid

Een ziel zonder leed 

Mijn mooiste cadeau

maar dan te leen

 

 

 

 

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

15 jan 2025 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket