Ethan gooit de voordeur achter zich dicht. Hij kan er niet meer tegen. Zijn moeder en haar kuismanie! Om de drie dagen dweilt ze de vier kamers van hun kleine flat. Overal maakt ze het overdreven nat met haar over de vloeren slepende doordrenkte zwabber. Haar kijvende stem galmt door al zijn cellen.
‘Ethan in de gang blijven jongen, het is nat in de keuken! Ethan kijk nou wat je doet! Wat een smurrie maak je nu toch in de badkamer!’
Ethan jongen, Ethan jongen, Ethan jongen! Hij geeft een harde ruk aan de deurknop en loopt dan naar de ondergrondse parking. Zijn statige zwarte 4x4 staat op hem te wachten. Hij kruipt in de wagen en rijdt naar boven, Camden Town Street op.
Ethan knippert enkele keren met zijn ogen. Dit kan niet waar zijn! Een plensbui heeft de straat zowat onder water gezet. Overal plassen, mensen die te snel door deze plassen rennen en al het water doen opspatten
Aan het eind van de straat, bij de kruising met Market Highstreet, ziet hij een vrouw in bontjas met vier kleine hondjes over de stoep trippelen. Ze trekt haar beestjes rond de plassen. Ze doet het zo ruw dat eentje zijn evenwicht verliest en op zijn buikje met zijn pootjes in de lucht wordt meegesleurd. Ethan kan het gejammer van het kleintje tot in zijn binnenste voelen. Hij trapt de gaspedaal in en raast naar de vrouw met haar keffertjes. De voorbanden scheren door een diepe plas naast de borduur en grijpen al het water de lucht in. Het volgende wat Ethan ziet, is dat de vrouw doornat op haar kont ligt. Drie hondjes springen jankend rond haar heen. Het vierde zet het op een lopen, zijn leibandje achter zich aan trekkend. Een voorbijgaande man struikelt over het diertje en valt naar voren op zijn gezicht in de plas.
Ethan voelt zijn auto onder zich brommen. Hij ziet dat de vrouw wordt recht geholpen door de vrouw van de bakker. Ethan knippert weer met zijn ogen, rukt aan zijn stuur en rijdt Markt Highstreet in.