Dagdagelijkse allesverterende consumptie vreet de grondstoffen volledig op. De planeet vervalt uitgeput in een zondvloed als laatste poging tot overleven. De vervuilde kunststof bodem stoot het water af als een impermeabel membraan.
Het kolkende water walst zonder muziek en genade doorheen de Waalse dorpen. De huizen bewegen op het ritme van de dance macabre door de straten. Door tranen van verdriet zwelt de stroom verder aan totdat de regen ophoudt.
Eenmaal voorbij de stuwdam zorgt de massa menselijke miserie voor groene stroom die de wereld moet redden en onze iPhone zal opladen zodat we vernielingen in hoge resolutie kunnen aanschouwen.