De natte massa baant zich een weg door de kieren en spleten van het oude huis. De bewoner maakt het nog natter door zijn interne kraan te laten meewerken aan de verdrinkingsdood van zijn geliefde elektronische apparaten. De digitale revolutie is niet opgewassen tegen moeder natuur, zeker niet als ze nat is. De bewoner had recent nog een extra hypotheek op zijn huis genomen om een luxe flatscreen aan te schaffen, die nu als een halflek opblaasbootje door de kamer heendobbert. Geld krijgt de man er niet voor, want het geld dat hij normaal voorzien had voor een brandverzekering had hij in een iphone geïnvesteerd.
verderop in de straat kijkt een vrouw bedroeft naar haar collectie namaakpenissen, ze drijven als verlaten badeendjes door haar kelder heen, waar ze ze verstopte voor haar iets minder experimentele man. De veelvraat op nr 5 ziet een mooi excuus in de watersnoodramp om de inhoud van zijn goedgevulde koelkast in een ruk op te eten. hij is erg verdrietig dat zijn koelkast nu al stuk is terwijl hij een paar dagen geleden nog een krantenartikel las over een van de oudste nog werkende modelen in Engeland en hij de uitdaging wou uitgaan zijn koelkast ook lang te laten leven. Hij maakte er een sport van zijn koelkast vol te stouwen met een divers aanbod aan hamburgers. De lekkerste verse bovenaan en de oude wat groen uitgeslagen varianten op de laagste plank voor de noodgevallen.
Op nr 10 kijkt een verstrooide nog niet ontdekte kunstenaar ongelukkig naar zijn huis dat tijdelijk in een indoorrecreatiebad is veranderd. Iedereen uit zijn nabije omgeving wist dat hij nooit ontdekt zou worden, maar zelf had hij de hoop op ontdekking nooit opgegeven, tot nu. Er lag een dike laag modder over zijn manuscripten en de letters waren uiteengevallen in inktvlekken. In een laatste hoop enige naambekendheid te krijgen klampt hij een cameraman aan, die in de buurt is om de ramp in kaart te brengen. Hij smeekt hem zijn verhaal te tonen, zodat de mensen weten wat een groot verlies voor Vlaanderen deze manuscriptendouche is. Zijn vrouw kijkt het met lede ogen aan, maar is opgelucht dat ze de manuscripten de volgende week niet meer moet afstoffen.
Zo kijkt een hele straat beteuteld naar de verloren beneden verdieping van hun huis, je hoort iemand mompelen, dat het maar snel ergens anders gebeurt, in tijden van nood zijn we allemaal egoïstisch.