phyllox wanderlust

Gebruikersnaam phyllox wanderlust

Teksten

Je suis een held op sokken

De meeste helden die ik ken zijn dood Ik ben gewoon mezelf Geen held hooguit een held op sokken die met haar eigen woorden de wereld om zich heen probeert te vangen, die al begint Bij de tafel die we eettafel noemen Maar waar we nooit aan eten Behalve dan als er gasten zijn Om te doen alsof we tafeleetmensen zijn We doen ons altijd mooier voor We doen onszelf nooit te kort aan een warm bord Vol illusies, want dan smaakt beter dan de waarheid Weet je hoe groot een sneeuwbal wordt als hij verder rolt, niemand hem stopt, als die sneeuwbal. Heel de wereld rond steeds verder bolt.  Onverwoestbaar. Wat nu in deze tijd, hoe groot je woorden worden  Als ze onbedoeld je huiskamer uit rollen, de hele wereld rond. Als ze mensen bereiken die niet begrijpen wat je er mee bedoelt. We hebben ooit de woorden bedacht om dichter bij elkaar te staan, maar als ik nu spreek heb ik het idee dat niet iedereen verstaat wat ik zeg, staan we elkaar in de weg, met wat is uitgevonden om elkaar te begrijpen Ik ben geen held Hooguit een held op sokken Die bij de eerste stap buiten KOUD KOUD KOUD roept En terug naar binnen rent Ik ben gewoon mezelf, Jij plakt als een wegenwachter van mijn woorden je oordeel Op dit optreden,  de beste stuurlui zitten in de monk Ik ben er zeker van, maar er zit geen rode speedo onder Mijn jurk en ik kan niet vliegen Er is iets aan de hand met onze wereld In onze hand zit niks, Dus niks aan de hand toch Makkelijk In de huiskamer hebben we allemaal een grote mond Maar we draaien ze even dicht als onze deur Niet eens een kier om ongezoutenheid Door heen te laten tochten Wij zijn zoetwatervissen Ongezouten, want de meest gezouten Plek is de dode zee En de meest ongezouten mensen zijn Fuck, al onze helden zijn dood Ik ben een zoetwatervis Wat we niet zijn willen we zijn verbonden Meestal zijn we dat wel maar verkeerd Aan de telefoon bijvoorbeeld Daar durft iedereen te zeggen wat ze denken Zolang het niet op papier staat En niet openbaar is Waar vechten we voor Een rekening van belgacom altijd Waar we van dromen Is niet wat we bereiken Het komt er niet eens van in de buurt In onze huiskamer zijn we allemaal helden En de telecomoperator aan de andere kant van de lijn Het kwaad dat bestreden moet worden Weet je hoe groot een sneeuwbal wordt als hij verder rolt, niemand hem stopt, als die sneeuwbal Heel de wereld rond steeds verder bolt.  Onverwoestbaar. Wat nu in deze tijd, hoe groot je woorden worden  Als ze onbedoeld je huiskamer uit rollen, de hele wereld rond. Als ze mensen bereiken die niet begrijpen wat je er mee bedoelt. We hebben ooit de woorden bedacht om dichter bij elkaar te staan, maar als ik nu spreek heb ik het idee dat niet iedereen verstaat wat ik zeg, staan we elkaar in de weg, met wat is uitgevonden om elkaar te begrijpen Weet je nog hoe groot onze mond was? Toen we op de uitkijk stonden, zeven jaar waren. Op een berg, niet echt een berg, gewoon zand, daar opeens die jongens waren en ik had je cavia vast. Die kakte op mijn t-shirt, heel de tijd, een blauw t-shirt vol met cavia kak. Ik heb die hele herinnering nog in mijn hoofd Van het roepen op de berg Dat toen we naar beneden kwamen die jongens opeens veel groter waren Ver van ons bed lijkt alles veel kleiner Zoals die Playmobil kinderen vol bloed op het journaal Het zal wel niet zo erg zijn In scene gezet, zap En mijn t-shirt zat nog steeds vol met caviakak Ze riepen dat ze ons kapot zouden maken Onze monden werden opeens veel kleiner We hadden niet meer zo veel woorden Ik zei dat het niet zo moeilijk was, ons kapot maken Omdat we niet zo groot waren en zij wel Ze gaven me gelijk en we liepen weg Ik ben geen held, ik ben gewoon mezelf een zoetwatervis in een afwasbak In de zee durf ik niet zwemmen Daar zwemmen haaien Al weten ze niks van poëzie Ik begrijp wel wat ze bedoelen, als ze naar mij happen.

phyllox wanderlust
0 0

POMO

Soms heb je zin om te ROEPEN                                     ZO HARD TE ROEPEN  Dat je stembanden  s        r       n         e               er een grote STILTE klinkt                                     p       i         g         n Dat je de maan kunt tikken   soms heb je zin om te                      zo HARDHARD te                                      d a n s e n                                   d a n s e n d a n s e n                                                                    g                                                               o                   p     i     g                         o                          SPRINGT              s       r      n     t                 h        je                                       o dat                                        z   soms heb je zin in dingen waar niet zoveel over nagedacht moet worden soms heb je geen zin om te veel na te denken over de dingen   WIJ ZIJN ENERGIE WIJ ZIJN ALLEMAAL ENERGIE   Als wij TEGENELKAAR         B                                                            O                                                                   T                                                     S                                       E                                                               N          Maken we meer ENERGIE… zoiets     Er ligt boter in onze koelkast, als het koud is zal die niet smelten Er zijn ook eieren, wat we daar mee moeten weten we niet Olijfolie zit niet in de koelkast,     Buiten is er mist    ZOIETS ER LIGT BOTER IN ONZE KOELKAST EN ALS HET KOUD IS ZAL DIE NIET SMELTEN ER ZIJN OOK EIEREN WAT WE DAAR MEE DOEN WETEN WE NIET OLIJFOLIE NIET IN DE KOELKAST   BUITEN IS ER MIST ZE HANGT IN DE BOMEN EN KRUIPT IN ONZE MONDEN OM ER ALS WOLKJES WEER UIT TE BARSTEN   ER IS NOOIT STILTE   WIJ VRAGEN DE WEG NAAR DE OVERKANT WIJ VRAGEN DE WEG NAAR EEN LAND WAAR ER GEEN GRENZEN ZIJN   IK HEB OOK EEN CROQUE MACHINE IK GEBRUIK DAT NIET ZOVEEL IK EET NIET ZO VAAK CROQUES   HET IS NIEMANDS VERPLICHTING DIT HELEMAAL TE LEZEN OVER VIJF MINUTEN GA IK RECHSTAAN ERGENS NAARTOE DE WERELD IN DE DEUR UIT OVER VIJF MINUTEN GA IK IETS DOEN TOT DAN KAN IK LETTERS ZETTEN HEEL VEEL LETTERS ZETTEN ACHTER ELKAAR   TOT DAN HOEF IK NERGENS OVER NA TE DENKEN IK HOEF NOOIT ERGENS OVER NA TE DENKEN IK KAN BESLUITEN OM NOOIT ERGENS OVER NA TE DENKEN MIJN HERSENEN UIT TE ZETTEN EN LALALALALALALALALALLALALALALALLALALALALAL KLEINE MANNETJES LATEN DANSEN IN MIJN HOOFD OVER DRIE MINUTEN GA IK DE WERELD IN ZET IK MIJN HOOFD AAN   ZIE IK DE MENSEN LOPEN ZIE IK ZE DENKEN ZIE IK HUN MONDHOEKEN WEER LANGS DE STOEPRANDEN SCHRAPEN OP ZOEK NAAR EEEN STEEN DIE ANDERS LIGT ZIE IK HOOFDEN SCHUIN NAAR ONDER GEBOGEN HANDEN IN ZAKKEN OVER 2 MINUTEN WEER ZIE IK DE WERELD BUITEN WAAR DE MENSEN AL DIE MENSEN SAMEN VOOR ZICHT UIT KIJKEN ZONDER VOORUIT TE KIJKEN BIJNA WE ZIJN ER BIJNA WE ZETTEN IETS IN BEWEGING IK HEB OOK NOG BIER ER IS OOK NOG HEEL VEEL BIER EN EEN KAPSTOK EN EEN PLANT ER IS OOK EEN PLANT DIE GEEF IK WATER ALS HIJ DORST HEEFT DAAR ZORG IK VOOR ALS IK TIJD HEB  

phyllox wanderlust
4 0

Het probleem is dat wij mensen zijn

Er liggen geen medeklinkers in ons voetpad Samen alleen, tussen_ons_in_steeds_dezelfde_afstand Steen, cement, steen, zij aan zij, verplicht. Steen kiest niet naast welke steen hij ligt. Dat er is nagedacht over dit   Hoe er tussen elk van ons evenveel ruimte zit. Hoe wij ons hebben laten voegen en zo niks Meer toe te voegen, aan hoe cement Om onze lijven zit.   Zij die ons op handen droegen, hebben ons gelegd. Kaarsrecht, al, wat is dat waard, een kaars smelt als je hem aansteekt Loodrecht, waterpas. Water loopt wist je dat? Zij ook, over ons heen. Wij zijn van steen. Hard van binnen, hard van buiten, niks in het midden. Wij, die alleen klinken, als we laten klingelen.   Er liggen geen medeklinkers in ons voetpad.  Je wandelt er over heen je voelt dat elke steen, steeds weer dezelfde afstand. Wandelt liever op asfalt, Hoewel daar elke verbinding, een verplichting is, dus dat vrije keuze Daar ook afvalt.   Onze wegen zijn het begin van de afstand. Stel het je voor, dat je zelf de klinkers legt. Dat je zegt. Hier steen kies maar wat. Dat je voet per voet kiest, voor je eigen pad.   Er liggen geen medeklinkers op ons voetpad, ik, ik zeg maar wat. Zodat je weet dat zelfs daar is over nagedacht.  Een steen is maar van steen. Het echte probleem?   dat wij mensen zijn.

phyllox wanderlust
0 0

H2O O O O O

De natte massa baant zich een weg door de kieren en spleten van het oude huis. De bewoner maakt het nog natter door zijn interne kraan te laten meewerken aan de verdrinkingsdood van zijn geliefde elektronische apparaten. De digitale revolutie is niet opgewassen tegen moeder natuur, zeker niet als ze nat is. De bewoner had recent nog een extra hypotheek op zijn huis genomen om een luxe flatscreen aan te schaffen,  die nu als een halflek opblaasbootje door de kamer heendobbert. Geld krijgt de man er niet voor, want het geld dat hij normaal voorzien had voor een brandverzekering had hij in een iphone geïnvesteerd.   verderop in de straat kijkt een vrouw bedroeft naar haar collectie namaakpenissen, ze drijven als verlaten badeendjes door haar kelder heen, waar ze ze verstopte voor haar iets minder experimentele man. De veelvraat op nr 5 ziet een mooi excuus in de watersnoodramp om de inhoud van zijn goedgevulde koelkast in een ruk op te eten. hij is erg verdrietig dat zijn koelkast nu al stuk is terwijl hij een paar dagen geleden nog een krantenartikel las over een van de oudste nog werkende modelen in Engeland en hij de uitdaging wou uitgaan zijn koelkast ook lang te laten leven. Hij maakte er een sport van zijn koelkast vol te stouwen met een divers aanbod aan hamburgers. De lekkerste verse bovenaan en de oude wat groen uitgeslagen varianten op de laagste plank voor de noodgevallen.   Op nr 10 kijkt een verstrooide nog niet ontdekte kunstenaar ongelukkig naar zijn huis dat tijdelijk in een indoorrecreatiebad is veranderd. Iedereen uit zijn nabije omgeving wist dat hij nooit ontdekt zou worden, maar zelf had hij de hoop op ontdekking nooit opgegeven, tot nu. Er lag een dike laag modder over zijn manuscripten en de letters waren uiteengevallen in inktvlekken. In een laatste hoop enige naambekendheid te krijgen klampt hij een cameraman aan, die in de buurt is om de ramp in kaart te brengen. Hij smeekt hem zijn verhaal te tonen, zodat de mensen weten wat een groot verlies voor Vlaanderen deze manuscriptendouche is. Zijn vrouw kijkt het met lede ogen aan, maar is opgelucht dat ze de manuscripten de volgende week niet meer moet afstoffen.   Zo kijkt een hele straat beteuteld naar de verloren beneden verdieping van hun huis, je hoort iemand mompelen, dat het maar snel ergens anders gebeurt, in tijden van nood zijn we allemaal egoïstisch.

phyllox wanderlust
0 0

Eeuwigheid in C.

Eeuwigheid in C.  . Ze heeft een duur woord gekregen van de dokter Dat mee moet naar huis.  . Hij schuift de diagnose als een ring om haar broze stukjes mens. de symptomen dwingen haar tot het ja-woord  . Ze danst op het graf van haar gezondheid. Wat hij beschrijft Zit niet langer in haar hoofd. De struisvogels steken Hun hoofd in de grond nu haar pijn zonder pseudo is.  . Ze besteld briefjes met kraaien poten. Haalt stofjes uit hun jasjes Slikt. .  Beter dan dit wordt het niet, maar beter zo Dan altijd niet begrepen om dat lijf Dat niet meer wilt.

phyllox wanderlust
0 0