vandaag mijn liefste
heb ik eindelijk
geweend de tranen
waren heet het zout
zo oud te sterk
voor plantjes eeuwenlang
waren ze bang
te bloeien
vandaag mijn liefste
keken ze de wolken leeg
het grijs is scheel
de hemel onbestaand
ze hingen daar verloren
alle schijn en dromen
hebben wortels
soms
durven de knoppen zeggen
dat het lang
genoeg geduurd heeft
niemand nog
de zon mag snoeien