Ik zoek een zin die van alles het begin is
zegt ze,
en ze legt zich neer
bij haar woorden.
Knoopt de eindjes aan elkaar
om er een lus mee te maken.
Een lasso die ze rond mij werpt.
Ik zoek het begin en tegelijk
het einde, iets allesomvattend
als een halo rond onze planeet,
de baan rond ons zonnestelsel.
Ze strekt haar armen uit,
raakt met haar vingertoppen
iets ontastbaar, schrikt ervan
zoals je van elektriciteit schrikt,
kort maar krachtig.
Ik kijk haar aan en denk heel hard
aan open blikken, wil haar laten
zien wat ze zoekt.
Zij is mijn heelal
en ik haar zon.
Wij zijn elkaars begin, ooit
doven wij samen
uit.