Ik zal niet de eerste of de laatste zijn met een gloeiende hekel aan de donkere dagen.
De bomen schudden de mooiste kleuren van hun takken, vormen ritselende tapijten in felle kleuren met de geur van natte bladeren, kruiden... en een verscheidenheid aan noten die de zintuigen prikkelen.
Het is alsof moeder natuur haar uiterste best doet om ons af te leiden van het korten van de dagen.
Dit jaar heeft de algemene droogte de bladeren vroegtijdig laten vallen. Toch is het geleidelijk gebrek aan licht schuldig aan het jaarlijks herfstseizoen.
Ach dichterlijke zielen, met een overschot aan vitaminen D, gaan met de glimlach de bossen en parken bezoeken. Enthousiast noten verzamelen, paddenstoelen bewonderen, als kleine kinderen bladeren naar boven schoppen, genietend van het apart aroma.
Wind noch regen belet hen om flink aangekleed, met stevige schoenen, de luttele lichturen weg te stappen om daarna in een brasserie of eetcafé, liefst bij kaarslicht, een koffie of iets sterkers te gebruiken.
Tevreden dat ze de elementen hebben getrotseerd blijven ze nakeuvelen met onbekenden, wisselen emailadressen uit om de mooiste foto's te vergaren.
Romantisch... niet?
Gezelligheid troef!
Ik gun het hen van harte.
Persoonlijk behoor ik tot de groep melancholieke depressievelingen
waarvoor de apotheek de dringenste reden is om buiten te komen.
Een goed gevuld 'Pharma-zakje' met vitaminen D, anti-depressiva,
koortswerende middelen en een hoestfles helpen me de blues te bestrijden.
Romantiek, gezelligheid op de sofa met een beker thee en iets om te snoepen. Eten geeft altijd een goed gevoel tot de weegschaal er aan te pas komt. Dan heb je er een schuldgevoel bij.
Toch moet ik elke dag buiten voor twee flinke vierpoters:
een Labrador en Golden Retriever.
Met een brede glimlach zie ik hen beiden in de bladeren spelen,
of het nu regent of niet.
Soms kleddernat of onder de modder komen we samen thuis.
De tongen hangen uit hun bek, glinsterende ogen. Blij betrekken ze me in hun spel. Liefdevol droog ik ze af, geef ze iets extra en ververs het water.
Intens tevreden gaan ze dan op hun matras liggen, sluiten hun ogen voor een dutje.
Soms kruip ik mee op hun matras die ze blij delen, ze schurken zich behaaglijk tegen me aan.
Dan gebeurd er een wonder... ik glimlach zielsgelukkig, de zon schijnt in huis.