Ik voel de tranen langs m'n wimpers naar beneden glijden. De druppels komen met kleine, maar aanwezige plonsjes in het badwater terecht. En terwijl het bad zich zo verder vult voel ik me leeg. Mijn hoofd daarentegen zit propvol. Hoe kan het dat een vol hoofd leegte creëert? Paradoxaal. De ruis is de laatste dagen meer en meer aanwezig. Het treedt naar de voorgrond en profileert zich als solist. De solist die de hoogste noot speelt in deze interne dialoog. Na een ellenlange discussie besluit ik: 'Mijn hoofd is te luid voor deze wereld'.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.