Het is misschien een kwestie om zonder veel omhaal
door het dagdagelijkse heen te waden
tot je de warmte van gebaren voelt.
Het is misschien een kwestie om tijdig de tredmolen
van het denken te temperen en het hart ruig open te zetten
voor een zonnig seizoen.
Het is misschien een kwestie om voor één keer
een andere weg te nemen dan het pad
waarlangs je dagelijks naar huis terugkeert.
Het is misschien een kwestie om je meest heftige herinneringen
onder te dompelen in de kuip van de tijd. Van zodra
ze niet meer tegenspartelen, haal ze je weer naar boven.
Het is misschien een kwestie om wild schommelend
op de kloof te balanceren tussen datgene wat je doorgaans begrijpt
en datgene wat voor altijd buiten je bereik zal blijven.
Het is misschien een kwestie om met veel geduld de romp
van het zeilschip in de buik van de fles te brengen, daarna
voorzichtig met een fijn draadje langs de buitenkant de masten op te richten,
zó behoedzaam dus aan versregels je gedichten proberen op te trekken.
Het is misschien een kwestie om hier iets achter te laten, niets
hoogdravends geen grote woorden, gewoon een glimlach op je lippen.