Het geven van en naar elkaar
Over en weer gelijkwaardigheid het is allemaal daar
Iemand die je raakt in het diepste van je ziel dat is kwetsbaarheid ten top
Maar het is ook genieten, delen, strelen en ontroeren, eigenlijk alles met liefde samengevat in een notendop
Vermenging van elkaars leven in het prille begin is zoeken en afwachten
En elke keer weer naar een nieuw weerzien smachten,
Het dan laten gebeuren, tot grote extase en vervoering komen
Samen zijn, samen versmelten het leven verbinden zo puur en vol met dromen
Maar ineens, spat die samensmelting als een dauwdruppel die de ochtendgrond raakt uit elkaar
De verbinding houdt plotseling op, eenzijdige afsluiting zonder gehoor
Geen harmonische klanken meer die je verneemt in een geolied koor
Het is stil, stiller haast dan windstil kan zijn
De ander achterlatend in twijfel, ontgoocheling en alle puurste van de kwetsbaarheid
Een diepe wond waarvan het herstelde litteken ineens een beetje opensplijt
Liefde wordt vermengd met argwaan, twijfel en boosheid
Met alle onzekerheid, woede, vragen maar ook hoop ten spijt
Wat is liefde en hoe kan je je vergissen, net als het nemen van een verkeerde vervaagde afslag in het bos
Verdwalen in alles wat er gezegd is, elk genomen stap is niet meer geloofwaardig, maar verbrandt tot fijne stof
Stof wat weg dwarrelt of soms hinderlijk blijft liggen, tot de wind weer opsteekt en het wegblaast
Alle emoties teruggeeft of verplaatst
Het geeft alle kans om weer op te staan en door te gaan
Bewust van een grens die uit onkunde of niet, door de ander is overschreden
Bewust van jouw invloed en de ervaring die je bezit voor nu en in het heden