Er liggen geen medeklinkers in ons voetpad
Samen alleen, tussen_ons_in_steeds_dezelfde_afstand
Steen, cement, steen, zij aan zij, verplicht.
Steen kiest niet naast welke steen hij ligt.
Dat er is nagedacht over dit
Hoe er tussen elk van ons evenveel ruimte zit.
Hoe wij ons hebben laten voegen en zo niks
Meer toe te voegen, aan hoe cement
Om onze lijven zit.
Zij die ons op handen droegen, hebben ons gelegd.
Kaarsrecht, al, wat is dat waard, een kaars smelt als je hem aansteekt
Loodrecht, waterpas. Water loopt wist je dat?
Zij ook, over ons heen. Wij zijn van steen.
Hard van binnen, hard van buiten, niks in het midden.
Wij, die alleen klinken, als we laten klingelen.
Er liggen geen medeklinkers in ons voetpad. Je wandelt er over heen
je voelt dat elke steen, steeds weer dezelfde afstand. Wandelt liever op asfalt,
Hoewel daar elke verbinding, een verplichting is, dus dat vrije keuze
Daar ook afvalt.
Onze wegen zijn het begin van de afstand.
Stel het je voor, dat je zelf de klinkers legt. Dat je zegt. Hier steen kies maar wat.
Dat je voet per voet kiest, voor je eigen pad.
Er liggen geen medeklinkers op ons voetpad, ik, ik zeg maar wat.
Zodat je weet dat zelfs daar is over nagedacht. Een steen is maar van steen. Het echte probleem?
dat wij mensen zijn.