Uitgehongerd
liegen wij
het gerucht van liefde
met zo’n smacht naar tastbaarheid,
gezichten vervaagd
in de haast
om te omhelzen.
Doch aarzelend
wanneer dichtbij
glipt het gerucht voorbij
tussen tralies van twijfel
aan deze veroordeelden,
ongeoefend in kwetsbaarheid.
Wij leven niet,
wij zweven
als spoken,
hopend
iets echts aan te raken,
maar eindeloos vervloekt
tot transparantie.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.