Hopeloos

Cienn
26 nov. 2013 · 11 keer gelezen · 0 keer geliket

Ik ben radeloos opzoek naar dat ene waar ik mezelf aan kan vasthouden. Iets of iemand waardoor ik niet meer val. Genoeg heb ik mijn lijf gebroken op harde betonnen vloeren en heb ik bloed opgeveegd met mijn witte jurken. De vlekken zullen nooit meer vervagen. Ik dreig te vallen op steeds die zelfde plek. De plek waar al mijn pijnen huizen, wachtend op mijn aanwezigheid. Jarenlang probeer ik ze te vermijden maar helaas, dat is ijdele hoop. Mijn pijnen volgen elke stap die ik zet. Elke beweging van elke spier in mijn gehele lijf. Ik word geteisterd door de schaduwen, van kwade mannen en donkere blikken. Mijn angsten verdubbelen, verdriedubbelen.. Ik ben hopeloos verloren in dit eindeloze dal. Geen groene weiden meer te bespeuren. Enkel een zwart en donker woud. Geen plek om te kunnen schuilen. Mijn naakte lijf doolt daar rond. Kwetsbaar en verloren.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Cienn
26 nov. 2013 · 11 keer gelezen · 0 keer geliket