Alleen in een klein restaurantje
De pizza heeft gesmaakt
Geniet nog wat van het streekbier
’t Wordt zeker niet te laat
Alles loopt zoals ik wil
Zoals ik wil zijn
Want niemand beheerst zoals ik
De kunst om alleen te zijn
Iemand vraagt of hij bij me mag zitten
En ik denk, ach ja, waarom niet
Een Fransman uit de Vogezen
Tewerkgesteld in dit gebied
Vertelt dat hij weken van huis is
De avonden bitter en saai
De Spanjaarden die met hem werken
Ze spreken een andere taal
Hij biedt nog een glas aan, ik weiger
Maar Frans was nooit zo mijn ding
En geen buitenlander begrijpt
Dat je tripel niet met sloten drinkt
Dus ik drink er nog eentje voor hem
En hij praat zo vergeet hij de pijn
Hij heeft duidelijk geen verstand
Van de kunst om alleen te zijn
En ik geloof hem als hij zegt
Dat ik hem iets doe
Vous m’ avez craquée
Ik weet niet wat het is
Maar het klinkt wel goed
En ik wil wel geloven
Dat ik hem iets doe
Vous m’ avez craquée
Ik weet niet wat het is
Maar het klinkt wel goed
En ik zou het hem graag willen leren
De kunst om alleen te zijn
Hij komt eindelijk waar hij naartoe wou
Hij toont mij een foto als een talisman
Zijn dochter is vier, zijn zoon anderhalf
Zijn vrouw er vandoor met een andere man
Wat moet ik hierop nog zeggen
Ik zou graag een held willen zijn
Maar ik heb niet meer te bieden
Dan de kunst om alleen te zijn
Ik vraag hem niet eens hoe hij heet
En we zien elkaar nooit meer terug
Deze avond heeft echt iets betekend
Maar ik ga altijd weer op de vlucht
Hij praat wat met andere mensen
Ik neem afscheid en verdwijn
De kunst heeft alweer overwonnen
De kunst om alleen te zijn
En ik loop door de nacht
Maar het laat me niet los
En ik vraag me soms af waar het eindigt
Ik loop door de nacht
Maar het laat me niet los
En ik vraag me soms af waar het eindigt
De kunst om alleen te zijn
De kunst om alleen te zijn
De kunst
Om alleen
Te zijn