De zenuwen staan strak gespannen
Op de snaar van een gitaar een ongestemd verlangen
De zenuwen staan strak gespannen,
De oogleden zijn blijven hangen
Aan de toog van vorige nacht heb ik een spraakgebrek leeggedronken
Ik keer mijn rug naar poëzie
Mijn erecte penis niet veel beter dan mijn woorden
In poëzie werd spraakgebrek volgeschonken welbevonden
De dag erna werd mijn verlangen in een kader geplaatst
De gebalde vuist van een penis cultureel verantwoord door woorden verbloemen
Gitaar vol met drank en in haar klankkast slaat mijn hart
Ik denk niet dat je voor ware liefde een plectrum nodig had
Ligt het rubbertje nog op de kast?
Ik heb geen gitaar
Ik keer mijn rug naar poëzie en wankel een podium op
Poëzie bleef de onverwacht verwachte invulling van een geprocrastineerd orgasme
Ondanks al die woorden bleef ik de enige die geen keuze had
Ik keer mijn rug naar poëzie
De zenuwen staan strak gespannen
Mijn spraakgebrek werd een vermogen als ik haar goed gebeft had
De meeste dromen zijn bedrog
Een uitgesteld orgasme had je beter nooit gehad
Beter dat dan wachten op de bus
Beffen is naast wankelen op een podium de enige verantwoorde vorm van
Stuiptrekking
Ik keer terug