De bloem is geel. Het gras is groen. De tuin is leeg. Te leeg. Ik mis Mees. Mees is op reis. Naar zee voor een week. Een week duurt lang. Nu heb ik niets te doen. Niets is saai.
Ik volg het pad. De weg naar de schuur. Naast het pad staat een boom. Aan de boom hangt een peer. Ik pluk de peer. De tak zwiept mee.
Ik bijt in de peer. Dat doet krak. Ik proef sap. Ik lik mijn lip. Mmmmmm. Ik loop verder. De zon schijnt op mijn neus. Ik nies. De peer valt uit mijn hand. De peer valt op de grond. Ik snuit mijn neus.
En dan is de peer weg. Plots. Ik kijk rond. De plek waar de peer viel is leeg. Ik zie niets in de tuin. Of toch? Ik hoor iets bij de boom.
Ik zie een staart aan de stam. De staart van Beer. De peer zit in zijn mond. Beer is de hond van Mees. Hij kent mij ook. Beer is hier. Hier in mijn tuin. Hoe kan dat?
“Foei Beer!” Hoor ik luid. Ik draai me om. Ik ken die stem. Dat is de stem van Mees. Mees loopt op het pad. Ze komt naar me toe. Ik ben zo blij. Mees lacht ook. “Hier ben ik weer”.
De bloem is geel. Het gras is groen. De tuin is vol. Ik graag een put. De put is de zee. Ik vul die met een kan. Beer is nat. Hij speelt een vis. Mees was op reis. Op reis voor een week. Die week was zó om. Nu is het leuk!