ik zou zo graag eens iets echt poëtisch schrijven
iets wat uit mijn pen vloeit maar van god geschreven is
ik ben slechts de dienaar dan
de luisteraar en niet de verteller
(ik ben mijn eigen stem zo beu
dus dat zou dan goed uitkomen)
ik wil kunst maken
waar mensen naar kijken met afgunst
en subtiel rijmen verstoppen
op woorden waar mensen van dachten
dat er geen rijmwoord voor bestond
en dat men dan likkebaardend zou spreken
over mijn naam
alsof ik zelf het kunstobject ben
het schilderij
de Mona Louisa
verstild in glimlach
versteend in pijnen
maar nog steeds atypisch knap
en bewonderenswaardig moedig
(dichterlijke vrijheid leven in plaats van spreken!!)
ik zou zo graag eens iets echt poëtisch schrijven