Er was een tijd dat jij
nog veilig in mij paste
en ik paste op jou,
onze hartslag simultaan.
Soms wilde ik dat ik jou
op exact dezelfde wijze
terug in mij kon planten,
volmaakt versmolten lijven.
Om te weten wat er leeft
in jouw gedachten,
of ik er nog altijd deel van uitmaak
of slechts een bijrol speel.
Hoe groter je wordt,
hoe moeilijker ik jou
met heel mijn zijn
omarmen kan.
Je groeit me letterlijk
boven het hoofd en toch
blijf jij altijd klein
in het mijne.
Dat kiemvruchtje door mij
gedragen en gevoed.
Wat doe je dat goed
volwassen worden.
Ik hoop dat ook jij
blij bent als ze zeggen
dat jij een beetje
op mij lijkt.