Je kent het, 's ochtends vroeg
de wereld nog verlaten
wakker worden en de slaap
niet opnieuw kunnen vatten.
Ongrijpbare beelden dwarrelend voorbij
het netvlies van je geheugen.
De eerste sporen van de dag
in het ronken van een motor
op weg naar ergens waar het leven
vroeg begint met helle neonlichten
en de radio zo hard dat je niet anders kan
dan wakker worden.
Boterhammen in een lunchtrommel,
opeengepakte liefde van een vrouw.
Je ligt stil en probeert heel hard
aan niets te denken,
misschien, denk je, misschien
lukt het als je maar zo geruisloos mogelijk
ademt, kan je dan de tijd de tuin om leiden.
En even lijkt het je te lukken,
duik je onder donzen dromen
en durf je te vergeten dat je weet
dat er een dag komt.