Wat is er belangrijker dan vrienden? Vrienden waarop je kunt rekenen!
Die je door dik en dun bijstaan en waar je volop plezier mee kunt maken. Zij leerden ons kamperen en alles wat er bij hoort.
Hierbij denk ik met heimwee terug naar de vakanties die we met hen doorbrachten. Helaas slaat het noodlot soms toe als iemand van die vrienden komt te overlijden. De wereld van de wederhelft van de overblijvende partner stort ineen. Plots blijft er één vriend over… de harmonie, de samenhorigheid ontwricht. Niemand weet hoe zich te gedragen, te verwachten. Het verdriet is gemeenschappelijk, ongemeen hartverscheurend. Overspoelt door herinneringen snak je naar die dagen van toen maar je kan enkel elkaar troosten. Samen mijmeren naar alle momenten toen we nog met vieren waren.
‘Weet je nog…’
Automatisch herbeleef je alle mooie momenten, we schateren het uit… terwijl onze harten huilen. Na de overlijdens-ceremonie keert iedereen naar huis om zijn wonden te likken, het gemis een plaats te geven.
Tijd heelt alle wonden al blijft het gemis voor immer aanwezig. En je hoopt dat er nog ruimte is voor een hereniging. De drie musketiers zonder Dartagnan.
Plots is er dan dat telefoontje, een berichtje of een uitnodiging op facebook waar je hart sneller van begint te kloppen. In je hoofd vechten blijdschap en ontroering voor de eerste plaats. Toch breekt een gedachte door:
‘De dood heeft onze vriendschap niet kunnen verbreken!’ Wanneer, waar dat weet ik niet maar we gaan misschien terug samen kamperen om een band te koesteren die soms mooier is dan verwantschap.