Men zegt; ‘Beter een goede buur dan een verre vriend.’
Of het huis van steen is, van tentzeil of van plastiek, ook hier geldt het aangehaalde citaat.
Kampeerders zijn speciaal in hun soort, in de goede zin. Af en toe zit er eens een mierenneuker of een ezel bij maar die vinden we aan de cafétoog ook.
Is het de vakantiesfeer, de natuur, het gevoel aan vrijheid… feit is dat de meeste kampeerders goedhartige mensen zijn die verdraagzaamheid hoog in hun vaandel dragen.
Ben je niet in het bezit van een ‘Moover’ (op afstand bedienbare motor voor het aandrijven van de wielen) waarmee je de caravan zonder moeite kunt parkeren tot op de centimeter, dan weet je waarom ze kamperen de sportieve vakantie noemen. Je riskeert meteen een spierscheur of een verschot omdat je spieren functioneren naargelang de hoeveelheid beweging tijdens het jaar. Als je hoofd rood aanloopt weten de andere kampeerders meteen dat je gymabonnement geruime tijd verlopen is of je interesses ergens anders liggen. Dit is het moment waar je buren spontaan komen aanlopen om je onbaatzuchtig te helpen met het plaatsen van de caravan. Ontroerd ben je onmiddellijk bereid om je voorraad zorgvuldig uitgekozen bieren te ontstoppen.
Geloof me, Belgisch bier brengt er meteen de sfeer in.
Voor je het weet heb je een schare bewonderaars waaraan je niets kan misvragen. De vrouwen kijken goedkeurend toe of genieten mee. Geen jaloezie, na-ijver of lasterpraatjes. De wereld is mooi! Net als in het trouwboekje steunen we elkaar in voor- en tegenspoed zonder er één handtekening werd gezet.
En net als bij een geslaagd huwelijk wordt er om beurten een feestje georganiseerd. Toegegeven niet zo luxueus, eerder primitief maar niet minder leuk, totdat het uurwerk 22u aangeeft.
Als bij toverslag zakken de decibels tot het gemurmel van het plaatselijk beekje, de stoelen worden rond een spaarzaam lampje gezet zodat alle aanwezigen samenzweerderig hun hoofden naar elkaar toe neigen om het gesprek toch voort te zetten of af te ronden. Bestaat er een heiliger moment? De adem, de geur van totaal onbekende mensen vermengen zich alsof ze nu één zijn, Goed nieuws voor wie met de tent kampeert. Ja, ook u kan het wonder van samenhorigheid beleven. Onervaren of is het lang geleden dat je de tent in elkaar hebt gezet? Dan kan het gebeuren dat je meer tentstokken overhoudt dan voorzien in het plan – wie heeft er nog nooit een Ikea kastje in elkaar gezet – ook dan komen de buren toegesneld met hun logisch denken waardoor de hiervoor beschreven ceremonie vanzelfsprekend wordt.
Geen heren of knechten, Broederschap, zusterschap, vrede… Er is nog hoop voor de wereld.
‘Camper, live long and prosper ‘(1)
- Zie: Star trek