2015 was een rampjaar met veel overlijdens; goede vrienden, onze buurman, kenissen...
Het hield niet op.
Een operatie strooide roet in onze vakantieplannen van dat jaar en de revalidatie was lang en pijnlijk.
De ijskast diepvries hield het na tien jaar voor gezien, het keramisch kookvuur ging naar de bliksem door de friteuse, die op haar beurt op pensioen ging.
Sommige dromen of wensen werden in de kiem gesmoord en de vele tegenslagen maakten ons murw. Moedeloos keken we naar de komende feestdagen.
We snakten naar plezier.
Het plezier van toen, dus besloot ik de tijdmachine 20 jaar terug te zetten.
Mijn hele familie komt nooit meer terug. Net als enkele goede vrienden, buren en collega’s. Sommigen staan op zwart-wit foto’s in het fotoalbum. In mijn hoofd en hart: gekleurd.
Als eerbetoon besloot ik, met behulp van man en kinderen, retro te koken. We vierden samen met onze kinderen en een paar goede vrienden van onze leeftijd. In de sfeer van toen; een rijk versierd huis en een dennenboom vol met oeroude figuurtjes, kerstballen, lichtjes in alle kleuren. Met daaronder kleine grappige verrassingen.
Voorgaande Kerstmis-avonden vertikte ik het om kalkoen op het menu te zetten, tot…dat jaar.
Kalkoen met vulling hoorde er gewoon bij. Paté met uienconfituur met vers gebakken brood als voorgerecht. Kleine worstenbroodjes en gevulde bladerdeegkoekjes voor bij het aperitief. Garnalensoep en een zalige chocomousse.
We slaagden in onze opzet.
Onze magen werden geteisterd door het rijkelijk eten. Champagne, wijn en andere dranken om alles door te spoelen en... schatergelach tijdens de spelletjes. Onze buikspieren van weleer smeekten om genade. Vreugde verjoeg verdriet.
‘In onze tijd…’ was nu. De cirkel is bijna rond: we zijn onze ouders geworden; Genieten en plezier maken, samen met onze kinderen.
In het verleden vonden we het plezier van morgen.
De polaroid deed zijn werk en de geesten lachten mee.