Het is wat we opbergen, wat we zwijgen.
Tussen de regels laten vallen en hopen
om te vinden. Gevonden te worden.
Het is wat we verbergen binnenskamers,
achter gordijnen verscholen. Hoe we gluren
tussen kieren glimpen opvangen en vlug
terug wegkijken.
Het is hoe we met handen voor ogen
tegen muren oplopen. Vingertoppen
vooruit, armen gestrekt. Voelsprieten
voor stilgezwegen woorden.
Hoe we met kippenvel op onze huid
niet langer ontkennen kunnen
hier moeten we zijn.