Lopend door de duinen in de mist
Mist die met een beetje zon
Nieuwe kleuren maakt
Kijkend naar die kleuren om me heen
Ben ik zoals gewoonlijk
De weg weer kwijtgeraakt
Dus ik dwaal, ik dwaal ik verdwaal
Ik weet niet waar ik ben
Of waarheen ik moet gaan
Dus ik dwaal, ik dwaal, ik verdwaal
Lopend door de duinen in de mist
Dwalen mijn gedachten af
Naar wat ik nooit bereik
Ik kom zo dikwijls niet waar ik wou zijn
Omdat ik altijd met gemak
De rechte weg ontwijk
Ik volg liever kronkelwegen
En loop me daar in vast
Zoekend naar een weg die niet bestaat
En zo ben ik overal
Maar ga ik nergens heen
En maak mezelf wijs dat dat volstaat
Dus ik dwaal, ik dwaal, ik verdwaal
Want de wereld is te mooi
Om gewoon rechtdoor te gaan
Dus ik dwaal, ik dwaal, ik verdwaal
Waarom laat je je niet leiden?
Waarom altijd alleen?
Waarom volg je de gids niet
Ga je samen ergens heen?
Je zou gewoon kunnen vertrouwen
Op iemand die de wegen kent
Maar jij weigert om te volgen
En zo blijf je waar je bent
Lopend door de duinen in de mist
Was ik weer vergeten
Hoeveel mensen er bestaan
Die me zouden kunnen leiden
Maar ik
Ik kan niet volgen
Ik kan alleen mijn eigen tempo aan
Maar de wegen die ik zoek
Zijn door anderen gemaakt
Zoals de taal en de muziek
En alles wat mij raakt
Hoe meer ik kan verdwalen
Ver weg van iedereen
Hoe meer ik ook besef
Ik ben eigenlijk nooit alleen
Zoveel mensen in mijn hart
Waar ik mij aan heb gehecht
Dus laat mij maar verdwalen
Ik kom altijd weer terecht
Dus ik dwaal, ik dwaal, ik verdwaal…
annemiecorens@hotmail.com