Dag moedige Shrek,
Ik ben weer op zoek naar jou.
Dat doe ik alle dagen, dat probeer ik toch.
Het lukt mij enkel als ik goed kijk en luister.
Soms denk ik jou te zien en blijk je het toch niet te zijn. Dan ben ik verdrietig en ontgoocheld. Ik ben niet altijd even sterk als jou.
Maar als jij het dan toch bent, ben ik altijd weer heel gelukkig. Je maakt mij altijd zo blij! Zoals de dag dat ik aankwam in New York.
Ik was verdwaald en het was al donker. Ik zag je aan de overkant van de straat, tenminste dat hoopte ik toch. Je kwam van je werk (Sinds wanneer werk jij?). Man, jij was het echt!!
Waarom had je je toen als een zwarte vrouw verkleed? Je zag er wel leuk uit en je kwam erg grappig uit de hoek die dag.
En sinds wanneer rij jij met een Jeep? Dat had je me wel eens mogen vertellen. Mag ik je wel een goede raad geven? Ik vond het niet erg, maar misschien kun je die rommel in je auto een beetje opruimen als je nog eens iemand een lift geeft.
Ik ken je al een beetje ondertussen, ik verwacht niet dat je dat zult doen. Waarom ik dat denk? Jij wentelt jezelf veel te graag in lege tijd, net zoals een kat. Ik vind dat zelf ook een mooi geschenk, lege tijd. Schaarste moeten we koesteren.
Misschien moet je gewoon maar weer met die gekke ezel op stap gaan. Ook dan zal ik graag met je meegaan.
En ik zal echt nooit meer vergeten om naar de "cross-streets" te vragen als ik nog eens de weg zoek in New York. Dat beloof ik je.
Tot nog eens, mijn dikke maat.