Dag per dag strijkt de tijd voort.
‘t Is een beweging met geen stoppen aan.
Voor je het weet is ‘t een jaar of vier zoals het hoort.
‘t Is heel anders dat ‘t bewegen met m’n fietske op de baan.
En wat dan in dat zwarte gat?
Daar zou m’n fiestke niet weten hoe ‘t remmen kan.
Maar ‘k zou wel kunnen teruggaan hoe ‘k het gisteren had.
Toch gek da’t in het midden misschien wel weer keren kan...