Ik herken deze wereld niet meer.
Waar ben ik ook al weer?
Ik wandel door een wereld die ik ooit heb gekend.
De buurt waar ik nu wandel, was ik ooit zo gewend.
Nu loop ik te dwalen door de straten.
Waar heb ik mijn auto nu weer gelaten?
Opeens begint er een vreemde tegen mij te praten.
Het lijkt wel of hij mij al langer kent.
Wie is die onbekende vent?
“ik ben mijn auto kwijt.”
Hij kijkt me aan met spijt.
“Papa je hebt al lang geen auto meer, je mag niet meer rijden.”
Telkens opnieuw dat gesprek,dat hij probeerdt te vermijden.
Je ziet in zijn ogen dat hij het niet meer begrijpt.
“Hoe weet jij dat nu? Ik ken jou helemaal niet!”
Hij kijkt hem aan met groot verdriet .
“Kom papa, ik zal samen zoeken met jou tot je hem vindt.”
Hij verliest, dementie wint.