Ken je dat gevoel
Zo leeg maar toch zo vol
Zo leeg van niet meer weten
Zo vol van woede, haat, verdriet op je geweten
Het gevoel van kunnen maar niet lukken
Zoals een puzzel zonder stukken
Het gevoel van opgesloten in je vrijheid
En heel goed doen
Maar toch veel spijt
Weggelopen van je angst
Weggezopen in het verdriet
Ontlopen van de helderheid
Verkoop je hen
Goedheid voor het kwaad
Kwaad voor de duisternis
Duisternis op je schouder
Stilte
Laatste woord weerspiegelt in zwart
Eindige muziek in het hart
Traan drupt lang je wang, je mond,
Je kin tot verder op de grond
Levend, dood, warme zon, slecht weer
Hoe je het ook draait of keert
Het komt steeds op hetzelfde neer
Leegte