De dood zit naast mij in zijn tuin en vertelt mij
dat zijn plantjes zo snel verdorren
en dat zijn gras zand wordt na een of twee zomers
Ik verwacht niet dat ik het zo lang volhoud
Het is lente, maar zijn waterige ogen doen me verwelken voor ik kon bloeien
-laat, maar toch, de verwachting was intact-
Net zoals hijzelf, is zijn zaad levensloos
Dat deed geen pijn, naar het schijnt, gewoon een knip en klaar
bij de dokter weliswaar
Zijn haar knipt hij gewoon zelf
Zijn brein is impotent geworden en het is niet meer de enige grijze massa in zijn lichaam
Maar ik knik, ik maak grapjes, ik tuur richting maneschijn en ik zit te dichtbij alsof ik
denk dat er iets te reanimeren valt
bij hem
of bij mij en
dat er iets opwarmt terwijl ik kijk naar hem, met microgolfogen
En blaadje dwarrelt van mijn kruin en het lijkt alsof ik
weer iets bleker ben
dan de dag ervoor