Ge kijkt naar mij
zijdelings, uw blik blijft altijd
een paar seconden hangen.
Ge kijkt of ge iets zoekt
in mijn ogen of net er voorbij,
een punt achter mijn schouders
de plaats waar ge uw zorgen verstopt.
Ik hoor u denken maar ge denkt
niet luid genoeg.
Ik kijk naar u
zijdelings, vang uw blik
net dat beetje langer.
Ik wil er zo graag op vertrouwen,
de toekomst
dat alles goedkomt.
Ik wil u zeggen dat denken overschat wordt.
Laat ons dat punt verleggen
telkens weer
tot we een lijn hebben
die ons verbindt. Ik
de omtrek van uw silhouet, gij
mijn kruispunt in het oneindige.