Lockdownpoëzie #1

5 apr 2020 · 20 keer gelezen · 2 keer geliket

Ik voer een dialoog met de stilte,
steel blozende blikken in gedachten,
knipoog naar mijn valkuil op de vlucht,
twee vogels in de helderblauwe lucht,
in een oogopslag zijn ze verdwenen.

Ik wacht op de nacht,
die teder is en vol beelden,
nu de realiteit schreeuwerig
om zich heen stampt,
omarm ik de verbeelding.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

5 apr 2020 · 20 keer gelezen · 2 keer geliket