En hoe komt het toch dat ge elk vreemd geluid hebt gehoord, maar als ik u vraag of ge de krekels hoort, zegt ge van niet. Je hoort ze echt niet. Ik kan er niet van slapen, begot. Die krekels waar ik in mijn bloemlezingen aan mij, mezelf en ik in mijn arm doch zalige geest zoveel over zing. Zo schoon, die krekels. Exotisch.
« Ik heb me nog nooit zo wit gevoeld », is blijkbaar iets dat hier wel vaker wordt gezegd. Je m’explique.
Ge zult het waarschijnlijk niet geloven, maar we zijn allemaal witter dan we denken. En dat is echt verdomd hallucinant als ge daarmee geconfronteerd wordt. Enjoy your guilt, if you have some. Hé sorry dat ik u wakker maak. Ik moet u iets zeggen.
De anderen slapen met hun lichten aan, omdat T. bang is in het donker. Gij kunt ook met het licht aanslapen, zei ge. Geen probleem. Deken over het gezicht. Ik zeg zaken zoals « mijn slaap is heilig » en « kunt ge uw licht uitdoen als ge slaapt ». Ik kom van een kamer voor mij alleen van zolang ik mij kan herinneren. Gij komt van een bed waar ge met uw broers in sliep. Gij, die altijd zegt « ik ben moe » of op betere dagen « ik heb zoveel honger maar ik ben te moe ». Ik stockeer voeding (ge weet nooit) en klaag over insomnia. Zo vaak zegt ge « ik ga deze taak nog afmaken » en zie ik u vervolgens slaapwandelend uw bed in kruipen. Ik leg maar al te graag uit waarom met verse groenten koken gezonder en fruit een noodzaak is. Gij ziet mij luxe-producten kopen - try olijfolie - wijl gij uw boef op de voedselbank haalt. We leven samen maar leven niet hetzelfde leven. Ge moet vrijwilligerswerk gaan doen, van de Staat, omdat ge een studiebeurs van hen krijgt. Gij zit in de shit. En ge wordt er net genoeg uitgehesen opdat ge de shit van een ander kunt gaan opkuisen. Als dank-U. Puik.
Ik wil zo vaak sorry uitschreeuwen of mompelen, ge weet hoe dat gaat. Maar hoe altruïstisch ook van mijn eerlijke en vooral propere ziel, het geweten willen verlichten gaat niet als ik weet dat jullie weten dat wij het goed genoeg geweten hebben.
We zijn zo verschillend in onze gelijkenissen. Exact zoals Sartre dat deed, maar dan met iets minder intellect, tact en medeleven. Want wie maakt de analyse? Juist. ja. Dat paternalistische, dat krijgt ge er niet in één klap uit. Dat blijft. Een klein beetje Hitler in elke blanke mens? Kom, zeg. Alle blanken de zaal uit? Reverse Racism!
Dit is allemaal al eens gedacht. Exact helemaal over nagedacht. Al verwoord, herdacht en opnieuw bedacht, maar hetzelfde. Één pot nat. Prachtig. Niets nieuws heb ik aan te brengen, al wat ik denk is reeds verzonnen, zodanig herhaald en uitgekauwd.
« Let me guess, » zei iemand vandaag.
« You’ve never felt so white before? »