In dit leven ging menig passant mij voorbij
Passanten van bovenaf bekeken, lijken me vaak veel minder dan vrij.
Ze haasten zich in een mierennetwerk naar werk, familie, liefde of vriend
Nee, ik verveel mij liever en wacht hierboven op mijn balkon tot het echte leven begint
En ik wacht en ik wacht, maar gebeuren doet er niks.
Duimen draaiend, baarden groeiend, de ultieme berusting in verveling stilaan ontgroeid
Niks doen is leuk, maar dan toch voor heel even
Dan stel ik me de vraag: kan je je ook vervelen in gezelschap van dit leven?
Daarboven ginds zit een bebaarde zot,
die lijkt te wachten op Godot of interventie van god.
Ik niet, ik heb haast en spoed in dit leven
Tijd wordt maar één keer bedeeld, weggegeven
Per ongeluk wandelde ik op een dag een beetje trager en hoorde ik stil gefluister
Het waren de straatstenen en ik keek neer in het duister
Ze zongen samen een tergend traag lied:
Wie niet stilstaat bij kleine dingen en tijd neemt, begrijpt het groter plaatje niet