Mensen met twee gezichten, welk nut heeft het?
In de loop der jaren ben ik ze met massa's tegengekomen en steeds stel ik mij de vraag waarom?
Iedere persoon heeft zijn min en pluspunten, van sommigen in onze samenleving zou je niet zeggen dat ze pluspunten hebben maar toch ben ik ervan overtuigd dat het zo is.
Iedere persoon is uniek en waarom kunnen zij zichzelf niet zijn? Is het omdat ze eigenlijk zo stoer niet zijn dan ze eigenlijk wel zouden willen of willen ze bij een groep personen behoren waar ze eigenlijk niet thuis horen? Dit zijn een aantal vragen die ik voor die personen heb, je bent zoals je bent en aanvaarden ze je niet zoals je bent dan hoor je eigenlijk niet thuis waar je je bevind. Ik heb het zelf ook al een paar keer mogen ondervinden dat het zelfs zo erg is dat er een vriendschap, wat ik dacht dat een vriendschap was er kapot aan is gegaan. Meestal komen die twee gezichten dan nog eens samen met jaloezie en dan is het hek helemaal van de dam. Dan komt het zelfs zo ver dat er leugens, verhaaltjes, en verdraaide woorden gebruikt worden om andere vriendschappen om zeep te helpen.
Daar is dan bij mij het moment aangebroken om te kappen, volledig met die zogezegde vriendschappen die er eigenlijk geen zijn maar juist personen blijken te zijn die je het leven zuur maken, je op den duur gefrustreerd doen raken. Ik zou zeggen tegen die personen "get a life".
En als je jezelf niet interessant genoeg vind zoals je werkelijk bent dan word het tijd dat je de mensen waarmee je omgaat laat voor wat ze zijn en zoek andere op. Bij één of andere groep ga je je wel goed voelen zoals je bent en dan hoef je niet constant een filmpje te spelen want niet elke film loopt goed af, in de bioscoop misschien wel maar in het "echte" leven is het andere koek.