MH17

3 aug 2015 · 11 keer gelezen · 2 keer geliket

Het is haar geur die hij vergeten is. De herinnering waar hij het meest naar verlangt, is gewist. In de nacht zijn het de details die hem uit zijn slaap houden. Overdag sukkelt hij op de bank in slaap met haar vingers, die spelen met zijn krullen. Haar koortslip in de winter. Haar niet uit te roeien gewoonte een mes af te likken. Haar geklaag over te kleine schoenen, die zij toch zelf heeft gekocht. Haar bevestigende gehum aan de telefoon met haar moeder en haar gescheld na het gesprek. Haar blik tijdens de woordeloze seks vroeg in de ochtend. Hij droomt over een toevallige ontmoeting en hoe hij weer als een blok voor haar zou vallen. Hij heeft nachtmerries over haar vrije val.

 

Hij loopt naar het raam en ziet de vuilniswagen vertrekken zonder zijn vuilniszakken. Nu zij er geen ruzie meer over kunnen maken, vergeet hij ze bijna elke week. Hij was boos als zij kleding voor hem kocht. Hij was geen jongen en zij niet zijn moeder. Nu loopt hij al weken in een broek met een scheur in zijn kruis. Geen nacht sliep hij zonder haar, zijn neus in haar haren begraven, zijn wijsvinger tussen het elastiek van haar slip. Haar glimlach in de ochtend als hij knorrig om een vijfde keer snoozen vroeg en zij hem zachtjes duwtjes gaf. Ze hadden veel gemeen en verschilden genoeg om van elkaar te houden. Zij was de denker, hij was de kijker. Hij had werk, zij had plannen. Ze hoorden bij elkaar vanaf die eerste ontmoeting in Kuala Lumpur vijf jaar geleden.

 

Al zijn herinneringen wil hij inruilen voor een vleug van haar geur. Dan kan hij door met zijn leven, dat nu vastgedraaid lijkt. Dagen beginnen en eindigen met haar en hij schrijft zonder scrupules verzonnen reportages tussendoor. Haar notitieboekjes liggen open op zijn bureau. Haar regelmatige handschrift nodigt uit iets te doen met de inhoud. Hij gebruikt haar aantekeningen van reizen, die hij zelf nooit maakte. Zijn boodschappen worden bezorgd en de redactie en zijn vrienden denken dat hij op Cuba zit. Schrijnend hoe verdriet en leugens samen gaan. Hij draait zijn hoofd af van zijn weerspiegeling in het raam. Van de man waar zij verliefd op was, is niets over. Vliegtuigen trekken strepen in de lucht.

 

Hij sluit de gordijnen en gaat op de bank liggen.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

3 aug 2015 · 11 keer gelezen · 2 keer geliket