"Goedenavond " en moe laat ik me vallen op de bank en sluit na een tijdje mijn ogen maar eerst vraag ik nog: "wil iemand me waarschuwen als we op punt A zijn gekomen, daar moet ik eruit". Er wordt wat glazig gekeken en ja geknikt en ik waag het erop. Wanneer ik wakker schrik staat mijn horloge stil en ik ontdek mezelf in een totaal verlaten trein want iedereen is al eerder uitgestapt en geen mens heeft mij geroepen. Ik moet al ver voorbij punt A zijn. Ik pak mijn telefoon maar niemand die ik bellen kan. De batterij is leeg. De wielen van de trein denderen in mijn hoofd alsof de trein nooit meer stoppen zal. Het lijkt wel of er geen bestemmingen meer bestaan. Door de kleine ramen zie ik alles buiten in het inktzwart voorbijrazen en hier en daar wat grijs. In mijn tas vind ik een verdwaalde appel en wat water. Ik trek mijn sjaal wat warmer om me heen en denk: vlak voor het ergste donker komt zal de morgenster verschijnen en als het licht wordt zie ik vanzelf wel waar ik rijd, ik waag het erop en doe mijn ogen dicht.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.