Ik weet dat een pleister niet genoeg is.
Maar het is wat ik heb.
En een zakdoek om je snot en tranen af te vegen.
Dat ook.
Misschien nog een knuffel en een kusje?
Ja?
Ja! Je lacht weer.
Mondhoeken omhoog, duimen in de lucht.
Je wriemelt je uit mijn armen, loopt de weg weer op.
Klaar om te gaan.
Maar wanneer je omkijkt, is het nog daar.
De pijn in je ogen, het verdriet op je gezicht.
Nee, een pleister is niet genoeg.
Kunst en Schrijven - Gent