Daar waar ogen zich sluiten,
ontmoet ik jou.
Jij, met je moederbeeld onder de arm.
Het vuur, de stilte en wij.
Ik heb altijd van je gehouden,
je zit me in het bloed.
Nog voor ik je naam kende
of wist waar je je bevond,
wist ik al
dat ik je nooit meer zou laten gaan.
Je blijft me raken,
je blijft me ontroeren.
Ik zou eeuwig naar je kunnen staren.
Jij bent thuiskomen.
Bij jou voel ik me
rustig,
mezelf
en ongekunsteld.
Je wandelt in de wind
en danst op het ritme van de storm.
Je feromonen dringen mijn zenuwbanen binnen.
Ze prikkelen me
en blijven me bij.
Ik haal je er zo uit,
uit de duizenden,
ook jaren later nog.
Dat beloof ik je.
💝Daisy Gijbels☀