“Ja, het gaat goed, zo nu en dan zit het tegen, dan is het verderop verschrikkelijk onvriendelijk, dat hoort erbij. Door de zachte winter zijn er massa's muizen. Zij hebben het overleefd. Over van alles dat is gepoot zijn doeken gespannen tegen de zwarte kraaien en de eksters, die verzinnelijken het oerbeginsel van de yin-yang en het geluk tegenover het ongeluk, de kraaien dus. Maar die muizen, die kropen gewoon onder het doek door en vraten de boel kaal. Dat schoot niet op. Er wordt sinds een paar jaar ook geteeld in de kassen op water waar van alles aan toegevoegd is, maar dan heb je nooit het complete plaatje, het echte, dat van de natuur en de kouwe grond. We vangen hier ook mensen op die iets vervelends hebben meegemaakt of niet in orde zijn door een ongeluk, vanwege een vechtpartij of het verlies van een zwaar bruin vest. Maar het moet wel in balans zijn, dat weer wel.
In de lente kan het hekwerk geïnterviewd worden over wat het er van denkt, van dit decor, de herderstasjes en het karpatenklokje. Ja, ergens moet het ophouden, toch...”