zij met die fonkelende ogen die doen oogrollen, die doen smelten
zij die zoeken tussen benen naar de liefde van een ander die is verdwenen.
zij met de vele mooie vrouwen, die allen belangrijker voelen dan ik
zij die worstelen met het leven, maar altijd met een verliefde blik.
zij die zacht kijken, soms hard zijn
zij van het grote lachen en de grote pijn.
bij hen voel ik me zelfs ruim tipsy nooit verdoofd
drink ik altijd meer dan ik aan mezelf had beloofd.
zij met de zachte lippen en het wilde haar
zij die mijn spiegel zijn, met een barst in hier en daar.
zij die nooit vervelen, die uitdagen en frustreren
zij die niet altijd begrijpen, wel steeds blijven proberen.
ze zijn soms op mijn lippen, vaker in mijn gedachten
met grenzen zo flou dat je nooit weet wat te verwachten.