Ze zijn mooi. Soms een beetje koppig, maar vooral mooi!
Ze gunnen mij zonlicht en toch ook een beetje regen. Net genoeg om te blijven groeien.
Ze strelen mijn haren als ik verdrietig ben en roepen KOP OP, als het wat veel wordt allemaal.
En daarbuiten zijn ze ook mama en vrouw. Zorgen ze voor hun gezin.
En liefde. Daar kennen ze alles van. Daar overgieten zij me mee na de zoveelste foute date.
En organisatietalent hebben zij met hopen. Geen feestje zonder hen!
Met hen deel ik lief en leed. Maar eerlijkheid duurt het langst. Het mag een beetje meer.
Met hen ben ik oud geworden. Wil ik ouder worden!
Met hen wil ik nog dromen en wensen en lachen.
Daarom dankjewel. Mijn mooie, koppige vriendinnen.