Leg maar uit wat ik voel, wanneer de muziek bezit van me neemt. Dan benoem ik dat lekker dier binnenin met dat schunnig schurend vachtje en ik ga van contentement onderuit glijden in een warm bad van klank en ga ik stotterend stuiteren op die rechte mep, op dat scheve schuiven met de kont in de uitgestrooide chapelure van de late uren, knikkend als een Egyptische kippennek, totentrekkend zingen van iiiiet dupdup iiiiet parararaaaa en ik marcheer in kadans, doe mijn inwendige dans, altijd rechtdoor, op een ritmische mars in wiegende wandeldans met het hoofd rechtop, de rechterhand op stap, de linker aan het hinkelen, springerig twinkelen, kortom, spanning in de tent en die voortdenderende trein in mijn brein is lekker, is leuk, is potverdekke jeuk aan een spier die - wat een chance! - geen dokter kent, maar ik onderhoud ze, entertain ze en ik train ze, zolang ik kan en ik dans, ik dans, want de boel zit goed en wat moet dat moet en dan roep ik oooowww jaaaa in het Engels.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.