Ik beging
weer van je te houden
in het sterven
na de afgrond
nabij de dood
nabij omgekeerde regen
nabij wolken grijze lucht
met draden verweven in een klucht
die vastzit in mijn keel en
mij halsstarrig dichtknijpt
Ik hou dit wel vol
totdat ik weer recht ben en niet krom
Ik begom met potlood
regels van zelfbeheersing
van hou me tegen
van toch niet weer die regen
van de lucht van overtrokken verdriet
van rampspoed en meer regen
van weer die verdomde paraplu en hij is al lang kromgetrokken in de wind
van wanneer zie ik je weer
van verdorie hou dan toch verdomme op met regen en bevries
tot sneeuwvlokken
zodat ik voor heel even niets meer voel
en dan weer alles
Ik beging
weer van je te houden
na het vergieten van mezelf
na het verlies van wat ik erin goot