Beste Inge,
Ik ken je naam en weet ondertussen al wat persoonlijkheidskenmerken van jou en toch blijf je nog een onbekende. Hoe zie je eruit ? Ik zou kunnen beginnen met veronderstellen. Je verklapte me al de leeftijd van je kinderen, dus zou ik jou plaatsen in de categorie begin veertig. Wees niet boos als ik er compleet naast zit. Ik ben de onwetende bestemmeling van jouw schrijfsels.
We hebben zeker een aantal raakvlakken. Niet alleen schrijven we graag, maar er is meer. Ook ik loop niet over van zelfvertrouwen. Het is tijden veel beter geweest, maar de laatste tijd daalt de thermometer gestaag. Nu ik je schrijf voel ik de tranen opborrelen. Het gaat niet zo goed met mij en mijn man. Het is zo spijtig. Potentieel gezien zou dit een droomrelatie kunnen zijn. Ik heb fouten gemaakt, die ik nu aanpak. Niemand is perfect, maar ik vrees dat mijn man zijn zelfbeeld ideaal vindt, zodat hij niet de realiteitszin heeft om toe te geven dat hij ook ergens fout zit. Het is spijtig dat twee mensen die in de basis elkaar graag zien, niet de weg vinden tot toenadering.
Genoeg gezaagd langs mijn kant. Zijn er gebeurtenissen in jouw leven waar jij spijt van hebt ? Misschien moet je inderdaad nog eens contact opnemen met Gert, zo maak je de cirkel rond en kan je afsluiten wat er ooit is geweest of niet is geweest.
Waarom lees en schrijf je graag ? Bij mij neemt de fantasie de bovenhand. In een film zie je wie de personages zijn, wat ze doen. In een boek krijg je een beschrijving, maar de eigen invulling die je eraan kan geven, maakt het voor mijn intenser. Het verhaal in het boek kan ik aanvullen met mijn eigen gedachten.
Eigenlijk ben ik stiekem een beetje jaloers op jou. De manier waarop jij het sprookje Roodkapje vorm hebt gegeven door te schrijven vanuit het standpunt van Wolf vond ik subliem. Ik zou het zelf niet kunnen. Vroeger misschien wel, maar door de jaren heen ben ik ergens mijn kind zijn verloren. Ik denk dat kinderboeken jou wel zouden liggen. Misschien is het wel omdat ik zelf geen bengels heb, dat ik me moeilijker kan inleven.
Mijn dada is drama. Ben ik een “…-Queen?”, dat denk ik niet. Al maak ik me snel ongerust en angstig. Vooral voor zaken die ik zelf niet kan beheersen, zoals een lift, pretparkattracties, het vliegtuig nemen … Je weet dat ik dat nu voor de eerste keer na vijfentwintig jaar heb gedaan. Mijn grote droom is ooit deel te nemen aan een schrijfvakantie in het buitenland. Voorlopig kan ik dit nog niet aan zonder de steun van mijn partner, denk ik. Al moet ik er rekening mee houden dat de mogelijkheid erin zit dat ik in de toekomst er alleen voor zal staan.
Ik bedenk me nu dat jouw leven er binnen een tiental jaren ook anders uit zal zien. Heb je schrik voor het lege nest syndroom of zie je voldoende mogelijkheden om die ruimte om te zetten voor me-time of quality-time met je Franse avondschool ;-) alter ego. Als ik tussen de regels leef, denk ik wel dat jullie een harmonieuze relatie hebben.
Inge, ik weet niet of jij nog een vader hebt. Je lieve moeke is niet meer. Mijn ouders zijn in een tijdspanne van 3 jaar overleden. Het voelt nog altijd onwezenlijk. Zeker het verlies van mijn moeder kan ik niet plaatsen. Ze was zo actief, veel meer dan ik. Fitnessen deed ze twee keer per week, terwijl ik voor alles de auto neem. Shame on me ! Het lot is onverbiddelijk, een hartaderbreuk. Van de éne dag op de andere was ze er niet meer. Onze steun en toeverlaat, mijn mentor – bemiddelaar – tussen mij en mijn broer. Hoe geef jij dat gemis een plaats ?
Oh ja, en dan zijn er nog de collega’s. Dat stelletje ongeregeld. Ik denk dat het overal wel wat is. Dat weet ik zeker. Ik weet niet wat jouw karaktertrekken zijn ? Ik ben nogal empatisch en probeer in iedereen het goede te zien. Het stoort me mateloos dat de meesten op onze dienst genieten van geroddel en achterklap. Heft iemand zijn achterwerk op om te vertrekken naar de printer, het toilet of wat of wie dan ook, dan verstommen de gesprekken in “sis-klanken” van gefluister, waar je niets van kan afleiden, maar wel weet wie de antagonist is. De slechterik die nu over de tongen gaan.
Inge, kom jij naar de schrijfdag ? Het zou wel fijn zijn om je eens in het echt te ontmoeten, al geeft me dat een gemengd gevoel. Daar sluiten we af en horen of zien elkaar misschien nooit meer. Dat hebben we natuurlijk zelf in de hand. Ik maak me sterk dat er mensen in je leven komen omdat die de weg wijzen op dat specifieke moment. Sommigen blijven hetzelfde pad bewandelen, anderen gaan dan weer hun eigen richting uit.
Deze brief schreef ik deze morgen. Ondertussen heb ik ook jouw brief gelezen. Ik ga me er niet door laten beïnvloeden om nu al antwoorden te geven. Je brief heeft me ontroerd. Op deze korte tijd heb je me weten te doorgronden, een knap staaltje mensenkennis.