We zaten samen,
te kijken,
naar een mooie sterrenhemel.
Het leek wel een fonkelend lichttapijt.
Een hemelgewelf vol glitterende diamanten....
Ze vermengden zich net,
als een kleurenpalet aan de hemelpoort.
Het was een echt gewemel,
van flikkeringen,
kriskras door elkaar.
MAAR...
Hopende,
een vallende ster te mogen zien,
viel er soms wel eens,
ééntje uit de lucht!
Misschien,
toch op de vlucht?
Gerukt,
vanuit één bepaalde hoek!
En hoopte hem zo... te kunnen vangen,
met onze leuke...
satijnen zakdoek.