het is een huis van achter oren krabben, puisten plukken en neushaar trekken, een huis van tijdverdoen en slijten die broek, en de drank kopen van de boer die hem aan de deur verkocht, microbrouwer, maar met dat woord onbekend, melkman maar dan met bier.
een huis van staren naar de muur zonder te vragen wat is hangbaar daar, weten dat is geen optie, daar kan je niet buiten, je weet altijd iets. een huis van ontbrekende smuk, vaas, behalve dan die ene, stuk. een huis van wil u geen gordijnen-vraag door de buurvrouw gesteld toen binnenkijken begon, toen mensen kwamen even het nieuwe van't gezicht herkennen alsdusdanig nieuw, tot het ervanaf is. een weekje ongemak, drank geleverd, helder, elke donderdag, gordijnen eenmalig verkregen met dank geschonken en aanvaard, gewenning nu aan huis dat hem bewaakt.
in't land van de stilte is de beste zwijger koning, roddels ontstaan, is dat'em niet, en ik denk het wel, ze hebben zijn kop vast in de krant zien staan, toen dat geval met die vrouw, die stierf in een dag tijd, waren het voor hem meer, dan hield het voor hen daar buiten weinig in, behalve dan een collecte gehouden, platitudes ingezameld, in een korf, kaart, fruit en bloemen mix, aan de deur gelaten. van niet weten wat zeggen, gesproken, van niet durven.
tijd verstrijkt, bierman die ook eten levert tegen een prijsje, de enige regelmaat, het is lang geleden, die stilte te horen, het zitten te dragen als een soldatentaak hij herinnert zich zijn naam, als vanuit een putje in de ardennen opgedolven, een dennenaald plots gevallen, granaat ontploft. dit huis verdient zijn naam, zoals het onderzoek, zijn 3 ondervragers een pseudoniem aanbevolen, mocht hij naderhand terug de anonimiteit willen opzoeken.
Tsjeu van Orp die woont en wacht in het huis dat hem bewaakt. Tsjeu van Orp staat op uit de zetel die ooit van iemand was, wandelt naar de open haard, pookt het vuur, houdt de pook erin, laat het ijzer heet worden en schrijft er zijn naam mee op de eikenhouten balk waar niets dan stof op ligt. Tsjeu laat iets achter.