misschien.
hij wil dat hij haar verhaal vertelt, maar hoe onvolledig haar beeld ook is, zijn rol erin, is nog onduidelijker. een voorbeeld van haar.
"ze schilderde wel eens"
"oh ja, wat zoal?"
"de kamers van't huis, het plafond van de keuken, de vloer van de badkamer"
het was een dag, zo een waar hij ziek van werd, de dag erna. stak hij in bed, was zij in de weer, dat moet ergens een tijd geweest zijn, die er ziek van werd, een tijdje later.
hij kwam de trap af en liep de leefkamer door, honger wilde hem de keuken in. hij greep wat brood uit de lade, wat bessenconfituur, blauwe, een smeermes. hij merkte het eerst niet op. at wat. een halve boterham voor de volledigheid van't beeld. voelde iets drukken op, over. het licht was niet meer hetzelfde als ervoor. een zwaarte, een schaduwige smurrie die naar aangekoekt frietvet rook, maar verf bleek te zijn, kaatste anders de keuken in.
hij keek op, een bruingele brij, alsof jaren koken in een keuken op't plafond nooit gewassen was uitgesmeerd, alsof haar borstel, in de gootsteen, op de tijd vooruitliep. of omdat ze vond dat een keuken zo hoorde. nu eenmaal.
er volgden nog dagen, en dagen erna, van kamers geverfd volgens bestemming door haar bepaald, tot alles in het huis een voorbijlopen van de feiten was verworden. tot alles was, waar zij kon zitten in dan wel wil wel, niet gedaan.
"ze sprak niet over waarom"
"deed ze zelden, tot nooit. dat ze deed, maakt dit een fijne herinnering"
"inderdaad"